ริเวอร์ซาร์ที่ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่เพียงแต่เลื่องชื่อด้านความสวยงามเท่านั้น แต่ยังโด่งดังในเรื่องความแข็งแกร่งที่ไม่มีผู้ใดสามารถบุกรุกเข้าไปได้ด้วย เอลฟ์แห่งความมืดพยายามที่จะช่วงชิงถิ่นกำเนิดแห่งภราดรแสงอยู่หลายครั้ง ทว่าก็ไม่เป็นผลสำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว

เมื่อออโรร่ายังเป็นเด็กและเฝ้ามองดูกำแพงบ้านเกิดถูกบุกล้อมโจมตี เธอจึงใฝ่ฝันว่าอยากจะช่วยเหลือพี่น้องของตน พอเวลาผ่านพ้นไป ความปรารถนาดังกล่าวก็กลายเป็นการตัดสินใจอันแน่วแน่ที่จะฝึกเป็นนักรบ อย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเธอซึ่งเปี่ยมไปด้วยเงินทองและอิทธิพลกลับไม่เข้าใจความทะเยอทะยานที่จะเป็นทหารของเธอ ทำไมเอลฟ์ผู้สวยสง่าจากครอบครัวมั่งคั่งจึงอยากสู้รบ ในเมื่อเธอสามารถเรียนสถาปัตยกรรมและดนตรีก็ได้! แต่เพลิงปรารถนาของออโรร่านั้นโชติช่วงมากเกินไป จนมันผลักดันให้เธอต้องหนีออกจากบ้านเพื่อตามหาโชคชะตาของตนเอง ต่อมาหญิงสาวได้ช่วยเหลือหมู่บ้านโดยรอบอย่างไม่ได้คาดคิด และไม่นานก็เข้าร่วมกองทัพของฮารันในฐานะทหารราบธรรมดา

ออโรร่าอดทนอดกลั้นต่อทุกอย่างเพื่อภารกิจของเธอเอง ทั้งการฝึกฝนอันแสนเหน็ดเหนื่อย สงครามที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แผลเป็นใหม่ๆ การอดหลับอดนอนเพื่อปฏิบัติหน้าที่เฝ้ายาม และคำเยาะเย้ยจากเพื่อนชายร่วมรบ มีแค่บางครั้งเท่านั้นที่จิตใจของหญิงสาวเริ่มหนักอึ้งจนทนไม่ไหว เธอจะสวดภาวนาเงียบๆ ต่อเทพธิดาเทมาริซึ่งเป็นผู้อุปถัมภ์ของเธอ

เช้าวันหนึ่ง เธอได้รับข่าวสะเทือนใจจากริเวอร์ซาร์ว่าพวกเอลฟ์จอมทรยศที่เข้าร่วมด้านมืดได้เปิดประตูสู่เหล่าทูตแห่งความโกลาหลแล้ว ออโรร่าเริ่มเดินทางกลับบ้านโดยไม่รอช้า การต่อสู้กับเหล่าผู้รับใช้แห่งความโกลาหลนั้นช่างเหนื่อยล้า แต่เธอก็ได้รับชัยชนะครั้งแล้วครั้งเล่า เหล่าศัตรูต่างหวาดกลัวต่อแรงปรารถนาอันน่าเหลือเชื่อของนักรบท่านนี้ แล้วถ้ามีเอลฟ์แบบเธอมากกว่านี้ล่ะ พวกเขาจะสามารถทำอะไรได้บ้างนะ แต่ทุกสิ่งล้วนมีขีดจำกัด และเมื่อความแข็งแกร่งของออโรร่าเริ่มถดถอยลงเรื่อยๆ เธอก็ได้รับบาดเจ็บจากดาบอาบยาพิษและหมดสติไป

เมื่อเธอได้สติก็พบว่าตนเองถูกขังอยู่ในที่หลบซ่อนของศัตรู สัตว์ประหลาดร่างยักษ์และผู้บันดาลความเจ็บปวดที่ไร้ความปรานีทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานทั้งวันทั้งคืน เพื่อพยายามบังคับให้เธอยอมรับนายคนใหม่ ทว่าออโรร่าไม่ยอมสยบ ยังคงปิดปากเงียบต่อไป และได้มีการตัดสินให้ลงโทษเธอด้วยการประหารชีวิตแบบเจ็บปวดมากที่สุดต่อหน้าผู้บัญชาการแห่งความโกลาหลทุกคน ฝูงชนจำนวนมากต่างมารวมตัวกัน เพื่อเป็นสักขีพยานให้กับความอัปยศอดสูของเอลฟ์แห่งแสงสว่างกันอย่างสำราญใจ หลังจากถูกทรมานอย่างโหดร้ายทารุณมาหลายชั่วโมง ขณะที่ออโรร่าจวนจะหายใจเฮือกสุดท้าย ทันใดนั้น ปาฏิหาริย์ที่แท้จริงก็บังเกิด

พื้นที่บริเวณนั้นเต็มไปด้วยแสงสว่างจ้าอันน่าเหลือเชื่อ จนทำให้ผู้รับใช้แห่งความโกลาหลมองไม่เห็น เมื่อแสงนั้นจางหายไป ออโรร่าก็พบว่าตนกำลังนอนอยู่บนพื้น บาดแผลและรอยแผลเป็นทั้งหมดของเธอหายไป มือและใบหน้าของเธอก็ส่องแสงสว่างสุกใสขึ้นมา “ข้ายังไม่ตาย! นี่เป็นของขวัญจากเทพธิดารึเปล่านะ” หญิงสาวคิด และค่อยๆ ฟื้นคืนสติ ที่เธอต้องทุกข์ทรมานนั้นไม่ได้สูญเปล่า ด้วยของขวัญที่เทมาริประทานให้ ออโรร่าจึงได้กลายเป็นพาลาดิน เมื่อได้ยินเสียงกู่ร้องก่อสงครามของเอลฟ์ ศัตรูของเธอก็เผ่นหนีไปทุกทิศทุกทาง สร้างบาดแผลและฆ่าฟันกันเองด้วยความแตกตื่น เช่นนั้น ออโรร่าได้กอบกู้ริเวอร์ซาร์และทำตามฝันในวัยเด็กได้สำเร็จ โดยกลายเป็นผู้พิทักษ์ที่กล้าหาญของกลุ่มชนของเธอ