เมื่อครั้งที่เธียยังเป็นเอลฟ์น้อยไร้เดียงสา ชะตากรรมกลับเล่นตลกครั้งยิ่งใหญ่กับเธอเข้าอย่างจัง ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้เสมอกับผู้ที่เชื่อว่าแสงสว่างคือความดีที่แท้จริง จึงมักตกเป็นเหยื่อของการล่อลวงได้อย่างง่ายดาย

ตัวของเธียนั้นเข้าร่วมกับลัทธิโซลาริสซึ่งก่อตั้งขึ้นเพื่อดึงพลังภายในของตัวเองออกมาเพื่อบูชาไททันแห่งแสง โดยหวังว่าเธอจะสามารถสร้างสิ่งดีงามให้กับโลกและช่วยเหลือเหล่าผู้เดือดร้อนได้ ด้วยความที่ตัวของเธียนั้นค่อนข้างหัวอ่อนและประทับใจอะไรได้ง่ายๆ เหมือนหนุ่มสาวทั่วไป ทำให้เธออุทิศตนศึกษาคำสอนของลัทธิอย่างหนัก จนไม่ทันระวังว่าตัวเองนั้นค่อยๆ กลายเป็นพวกคลั่งลัทธิมากขึ้นทุกที

ซึ่งลักษณะของพวกคลั่งลัทธิคือการมีอุดมการณ์สูง และปรารถนาจะเปลี่ยนแปลงโลก ทำให้เอลฟ์น้อยยอมให้ความโหดร้ายและการทำลายล้างเข้ามาในจิตใจ ลัทธิดังกล่าวได้กระทำการอันชั่วร้ายอยู่หลายครั้ง โดยอ้างว่าทำไปในนามของแสงสว่าง ช่วงเวลาอันเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญของเธียคือตอนที่เธอต้องบุกจู่โจมนิคมขนาดเล็กของเหล่าแวมไพร์ที่ศรัทธาในลัทธิแห่งรัตติกาล

ในวันอันสว่างไสวใต้แสงตะวันแห่งฤดูร้อนอันแสนรุ่งโรจน์ ปฐพีถูกย้อมเป็นสีแดงฉานด้วยเลือดของศัตรู เธียรู้สึกว่าตอนนี้ตนได้กลายเป็นดาบแห่งแสงอันเที่ยงธรรม เธอโจมตีรอบทิศทางโดยไม่หยุดยั้ง ไม่มีแม้เวลาจะคิดไตร่ตรองว่าตนเองกำลังทำสิ่งใดอยู่ เอลฟ์น้อยได้เห็นสิ่งที่ตนเองทำก็หลังจากที่หน่วยรบของเธอล้างบางทุกคนที่คิดขวางทางจนสิ้นแล้วเท่านั้น ตรงพื้นดินเบื้องหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นผงและเลือดไหลนองอยู่ทุกหนแห่ง ทว่าสายตาของเธียกลับเห็นเครื่องรางที่ประดับด้วยหินสีแดงฉานราวกับเลือด รอบตัวเธอมีเพียงศพของชาวบ้านผู้บริสุทธิ์ซึ่งแขนขาที่แตกหักของคนเหล่านั้นยื่นออกมาในมุมที่ผิดธรรมชาติ ถ่านที่คุกรุ่น เลือด และเสียงอันเงียบงันของความตาย...

เอลฟ์สาวเริ่มสงสัยในสิ่งที่ตัวเองเป็นเมื่อรับใช้ลัทธิโซลาริส เหมือนกับว่าภายในใจของเธียนั้นแตกสลาย ราวกับนาฬิกาที่สูญเสียฟันเฟืองอันแสนสำคัญ ทำให้เวลาหยุดเดินไปตลอดกาล บางทีฟันเฟืองที่ว่านั่นอาจเป็นความไร้เดียงสา หรือศักดิ์ศรีของเธอก็เป็นได้

เธียวิ่งหนีออกจากลานกว้างนั้นโดยมีเสียงตะโกนและใบหน้าอันงุนงงของเพื่อนเก่าดังตามหลัง เธอกำลังหนีจากลัทธิ ความตาย ความอับอายขายหน้า และจากตัวเธอเอง เธอวิ่งไปเรื่อยๆ โดยไม่สนว่าเท้าของเธอจะพาเธอไปที่ไหน จนในที่สุดเธอก็มาโผล่ที่ป่าแห่งหนึ่งซึ่งเธอไม่คุ้นเคย ซึ่งเป็นเวลาที่เจ้าสัตว์ร้ายพบตัวเธอ

ดวงตาอันน่าสะพรึงกลัวของสัตว์นักล่าเหมือนจะเผาผลาญวิญญาณของเธียให้เป็นจุณ และเธอรู้สึกว่าตอนนี้หัวใจกำลังจะหยุดเต้น เอลฟ์สาวออกวิ่งอีกครั้งด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี โดยมีเสียงคำรามและเสียงก้าวเท้าที่ดังกระหึ่มของสัตว์ร้ายตามติดเธอราวกับเงาผี เธียรู้ดีว่าหากเจ้าสัตว์ร้ายจับเธอได้ ชีวิตเธอคงแตกดับ และเธอจะไม่มีโอกาสได้ชำระบาปที่เคยก่ออีกต่อไป

แล้วความโชคร้ายก็ถาโถมเข้าใส่ เมื่อกิ่งไม้กิ่งหนึ่งฟาดเข้าใส่หน้าเอลฟ์สาวเข้าอย่างจัง แถมเท้าของเธอยังตกเข้าไปในหลุมและพัวพันเข้ากับตะไคร่น้ำอายุยาวนานนับศตวรรษ เธียพยายามปีนกลับขึ้นไปบนเนินเขา แต่กลับเสียหลักสะดุดล้มหัวคะมำลงสู่หุบเหวลึก สัตว์ร้ายลดความเร็วลงแล้วจึงค่อยๆ ไต่ลงไปยังพื้นเบื้องล่างอย่างแช่มช้า เพราะมันเห็นว่าเหยื่อไม่อาจหนีไปไหนได้อีก

เมื่อตกลงมายังส่วนล่างสุดของหุบเหวโดยไร้รอยขีดข่วน เธียก็กระโดดผลุงลุกขึ้นยืนแล้วมองไปรอบตัวเพื่อหาทางหนี ก่อนจะพบกับกวางบาดเจ็บนอนอยู่ใกล้เคียง เมื่อเธอมองเข้าไปในตาของสัตว์ที่น่าสงสารตัวนั้น เธอเห็นความเจ็บปวดทรมานและสายตาเว้าวิงวอนขอความช่วยเหลือ นาทีนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าเธอจะหนีต่อไปไม่ได้แล้ว เธอต้องปกป้องเจ้ากวางน้อยที่บาดเจ็บตัวนี้ให้ได้ นี่อาจเป็นโอกาสที่เธอได้ชำระบาปที่เธอก่อขึ้นมา

ทันใดนั้นความสงบก็เข้าปกคลุมดวงจิตของเธีย เธอหันหน้าเข้าเผชิญกับสัตว์ร้าย พร้อมจะกำจัดพลังอำนาจอันมืดมิดในโลกใบนี้ และในตัวเธอเองด้วย การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด แต่เธียก็สามารถเอาชนะได้ในที่สุด เมื่อศัตรูสิ้นใจตายกระแทกพื้นหญ้าเสียงดังสนั่น ตัวของเธียที่ก็บาดเจ็บและอ่อนล้ารุนแรงเองนั้น ก็ล้มฟุบอยู่บนพื้นไม่ต่างจากศัตรูคู่อาฆาต

สติของเอลฟ์สาวกำลังจะหลุดลอยและเลือนหายไป แต่ทันใดนั้นเธอก็เห็นร่างของกวางน้อยค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นหญิงงามนางหนึ่ง ชื่อของนางคืออิงกริด จักรพรรดินีแห่งโอลด์โกรฟ กลับกลายเป็นว่าการหลบหนีจากสัตว์ร้าย และตัวเลือกระหว่าง “ช่วยเหลือ” หรือ “วิ่งหนี” เป็นเพียงบททดสอบมาตลอด เธียผ่านการทดสอบโดยพิสูจน์แล้วว่าตนเองนั้นมีคุณค่า อิงกริดช่วยเหลือเยียวยาบาดแผลให้กับเธีย ทั้งยังสัมผัสได้ว่าภายในร่างของเด็กหญิงมีพลังแห่งแสงและความปรารถนาอันแรงกล้าในการทำสิ่งที่ดี เธอจึงชวนเอลฟ์ผู้เคยหลงผิดมาเป็นผู้พิทักษ์ประตูแห่งโอลด์โกรฟ

เธียเฝ้าฝันมาตลอดว่าสักวันจะได้ปกป้อง เยียวยาว และดูแลโลกใบนี้ ที่สำคัญหัวใจเธอยังโดนทำร้ายจนแตกสลายอีกด้วย ทำให้เอลฟ์สาวที่ต้องการชดใช้บาปและการให้อภัยจากสิ่งที่เคยทำ พร้อมรับคำสาบานเป็นผู้พิทักษ์ประตูอย่างเต็มใจ และเริ่มการฝึกฝนโดยทันที

เธียได้เรียนรู้การควบคุมพลังทำลายล้างของแสง “สีขาว” และแปลงเป็นพลังเยียวยาของแสง “สีเขียว” จากอิงกริด

ระหว่างการฝึกฝน เธียได้ตกหลุมรักไคที่มาขุดค้นซากปรักหักพังซานตาร์ของเหล่าออร์ค และช่วยปกป้องโกรฟเอาไว้ เอลฟ์หนุ่มผู้นี้มีรากเหง้ามาจากครอบครัวที่อ่อนน้อมถ่อมตน ทว่าเขาดันกลายเป็นชายที่มีความหลงตัวเองอยู่บ้างพอสมควร มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาเกือบต้องสิ้นชื่อขณะไล่ตามเป้าหมายหนึ่ง มีเพียงเธียที่ยอมเสี่ยงชีวิตรุดเข้าช่วยเหลือเขา จากนั้นมาความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น แต่ความมั่นใจเกินเหตุของไคมักจะสร้างความผิดพลาดให้เขาได้เสมอ จนร้อนถึงเธียที่ยังคงแบกรับความผิดของเธอไว้ต้องช่วยกู้สถานการณ์ให้อยู่เสมอ

เมื่อเธียฝึกฝนจนเสร็จสิ้นและสามารถใช้พลังใหม่ของเธอได้อย่างเชี่ยวชาญแล้ว เธอก็รู้ได้ทันทีว่าหากต้องการเอาชนะปีศาจแห่งความรู้สึกผิดที่เกาะกุมดวงวิญญาณของเธออยู่นั้น การรับหน้าที่เป็นเพียงผู้พิทักษ์ประตูแห่งโกรฟคงจะไม่เพียงพอ เด็กสาวจึงเข้าร่วมภาคีแห่งผู้พิทักษ์เพื่อปกป้องโดมิเนียน เพื่อหวังหยุดการนองเลือดอันไร้เหตุผลให้จงได้