Kiedy Markus był dzieckiem, pozostawiono go pod drzwiami Zakonu Świętego Brana, a następnych trzynaście lat spędził mieszkając w murach klasztoru. Chociaż chłopiec nie miał żadnych szczególnych cech, starsi bracia zakonni zawsze okazywali mu życzliwość i wychowywali go jak swojego.

Mijały dni i lata, aż pewnego dnia klasztor spotkała straszliwa tragedia: został zaatakowany przez legiony Varados. Niezliczone hordy nikczemnych potworów oblegały fortecę, a mnisi ginęli jeden po drugim. Kiedy intruzi wdarli się do najgłębszego sanktuarium kompleksu, znaleźli chłopca siedzącego na środku dziedzińca z oczami mocno zaciśniętymi ze strachu.

Markus nie chciał umierać. Modlił się z całych sił, aby jego dobrzy bracia mnisi przeżyli i aby ten straszny koszmar się skończył. Nagle otworzyły się niebiosa i słup światła spłynął na dziedziniec, obracając wszystkie złe duchy w pył. Święty promień słońca emanował ciepłą, uzdrawiającą falą energii, która przywróciła do życia wszystkich jego poległych braci. W ten sposób Markus zyskał niezrównane moce, którymi obdarzyli go sami bogowie.

Od tego czasu Markus, Lśniący Paladyn, podróżuje po świecie, będąc światłem w ciemności, schronieniem i tarczą dla słabych i bezbronnych.