เมื่อมาร์คัสยังเป็นเด็กทารก เขาถูกทิ้งไว้ที่หน้าประตูอารามคณะนักบุญแบรน และใช้เวลาสิบสามปีต่อมาอาศัยอยู่ภายในอารามนั้น แม้ว่าเด็กชายผู้นี้จะไม่มีลักษณะเด่นอะไรเป็นพิเศษให้พูดถึง แต่พี่ชายในคณะจะปฎิบัติต่อเขาอย่างมีเมตตาและเลี้ยงดูเขาราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของพวกเขาเองเสมอ

เวลาล่วงเลยผ่านไปเป็นหลายปี จนกระทั่งวันหนึ่งหายนะอันเลวร้ายก็ประสบแก่อาราม ที่นี่ถูกกองทหารแห่งวาราโดสโจมตี ฝูงสัตว์ประหลาดชั่วร้ายจำนวนนับไม่ถ้วนล้อมโจมตีป้อมปราการ และเหล่าสงฆ์ในคณะก็ล่วงลับไปทีละคน เมื่อเหล่าผู้บุกรุกบุกเข้ามาในเขตศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ด้านในสุดของศาสนสถาน ก็พบกับเด็กชายนั่งผวาอยู่ตรงกลางลาน หลับตาปี๋ไปด้วยความกลัว

มาร์คัสไม่อยากตาย เขาสวดภาวนาอย่างมุ่งมั่นตั้งใจเพื่อให้พี่น้องสงฆ์ที่เป็นคนดีของเขามีชีวิตอยู่ และขอให้ฝันร้ายอันน่าสะพรึงกลัวนี้จบลง จู่ๆ ฝนเริ่มตกหนักและลำแสงก็ส่องลงมาที่ลาน ทำให้วิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดกลายเป็นเถ้าธุลี แสงตะวันอันศักดิ์สิทธิ์ปล่อยคลื่นพลังงานแห่งการรักษาอันอบอุ่นออกมา ทำให้พี่น้องที่สิ้นลมไปแล้วฟื้นคืนชีพกลับมาทุกคน นั่นคือวิธีที่มาร์คัสได้รับพลังอันแสนเหนือชั้นซึ่งเหล่าทวยเทพประทานแก่เขาเอง

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา มาร์คัส พาลาดินแห่งแสงเรืองรอง ได้เดินทางไปทั่วโลก คอยเป็นแสงที่โชติช่วงในความมืด เป็นที่หลบภัยและโล่ปกป้องสำหรับผู้ที่อ่อนแอและเปราะบาง