อยู่ดี ๆ ก็มีเสียงเคาะเกิดขึ้น ทำให้นักวิชาการผู้ทรงคุณวุฒิ นักวิทยาศาสตร์ชื่อดัง และศิลปินผู้เก่งกาจอย่าง คอร์นีเลียส วิตต์ ต้องประหลาดใจ ชายชราผู้น่านับถือหันหลังกลับไปเห็นนกเด้าดินซึ่งเป็นนกหายากในแถบนี้ กำลังกระพือปีกกระทบกับกระจกหน้าต่าง ภาพที่เห็นทำให้พาเขาไปสู่ช่วงเวลาอันน่าจดจำเมื่อสามปีก่อน ตอนที่นกลักษณะเดียวกันนี้ตีปีกของมันระรัวกับหน้าต่างห้องสมุดสตรองฟอร์ด ไม่กี่วินาทีต่อมาในตอนนั้น หน้าต่างกระจกสีก็แตกกระจายออกเป็นเศษชิ้นส่วนแวววาวนับพัน และทั้งกองทัพของพ่อมดแห่งความมืดก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องอ่านหนังสืออันกว้างขวาง นำโดยครากก์...

วิตต์จำได้ว่าเขาตัดสินใจเผางานทั้งชีวิตทันทีโดยไม่มีแม้แต่ความลังเล เขาเสกคาถาเถ้าถ่านของดาร์กาไนเพื่อทำลายงานชิ้นเอกของเขา ซึ่งเป็นหนังสือที่มีชื่อว่า “วิธีสวนกลับความมืด” ได้ทันเวลา ครากก์คำรามด้วยความเดือดดาลและความหงุดหงิด และปล่อยพลังเวทมนตร์ที่รุนแรงออกมาปกคลุมคอร์นีเลียสให้เขาเจ็บปวดอย่างยิ่งยวด ในขณะที่ลูกน้องแห่งความมืดมัดเขาด้วยเวทมนตร์และเริ่มพาเขากลับไปยังดินแดนของพวกเขา นักวิทยาศาสตร์พยายามหันเหความสนใจไปจากความรู้สึกอันรุนแรงซึ่งทำให้ร่างกายของเขาเจ็บปวดรวดร้าว และครุ่นคิดถึงสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

“ตัวแทนแห่งความมืดมาเพื่อชิงหนังสือของข้า นั่นหมายความว่าข้าใกล้ค้นพบความลับของพวกเขาแล้ว และกลายเป็นภัยคุกคามมากเกินไป” เขาก็คิดอย่างมีเหตุผลผ่านม่านแห่งความเจ็บปวดที่มืดมิดนี้ “สิ่งที่พวกเขาอยากรู้ตอนนี้คือ งานของข้ามีสำเนาหรือไม่และสำเนาพวกนั้นอยู่ไหน ตราบใดที่พวกเขาไม่รู้ว่าสำเนาที่เหลืออยู่เพียงฉบับเดียวนั้นเก็บอยู่ในความทรงจำของข้า ข้าก็ยังมีโอกาสรอดชีวิตอยู่”

หลังจากเดินทางเป็นเวลาหลายวัน ทั้งกลุ่มก็มาถึงเกรเวนหรือเมืองหลวงของเอลฟ์แห่งความมืดผู้ทรยศต่อโดมิเนียน เจ้าหน้าที่ยศสูงแห่งความมืดหลายคนบังเอิญมาเยี่ยมเยียนในช่วงเวลานั้นพอดี และพวกเขาพอใจกับการจับกุมนี้ยิ่งนัก จากนั้นการทรมานก็เริ่มขึ้น

ด้วยความปิติยินดีเหลือคณานับ เหล่าเอลฟ์แห่งความมืดเริ่มสาปและร่ายมนตร์ที่เลวร้ายที่สุดใส่นักวิชาการ ผู้ที่คอยเลี้ยงดูกาลาฮัด ออโรร่า และจิงเจอร์ ซึ่งเป็นศัตรูที่พวกเขาเกลียดชังยิ่งกว่าอะไร พ่อมดแห่งความมืดเหล่านี้รู้วิธีทำให้เกิดความทุกข์ทรมานแบบที่ไม่ต้องหลั่งเลือดสักหยด ซึ่งช่วยให้ความเจ็บปวดคงอยู่ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ คอร์นีเลียสรู้สึกราวกับว่าใจของเขาถูกบีบคั้นด้วยแรงอัดอันชั่วร้ายที่ปวดแสบปวดร้อน และเขาก็อยู่ในจุดที่หมดแรงโดยสมบูรณ์แบบ ภาพหลอนอันน่าสยองขวัญที่จอมเวทแห่งความมืดที่ฉกาจที่สุดเป็นผู้ร่ายไว้ก็มาผุดขึ้นในจิตใจของเขา ด้วยภาพการตายของคนที่เขารัก การล่มสลายของโดมิเนียน และชัยชนะขาดลอยของกองทัพแห่งความมืด ในขณะเดียวกัน มนต์แห่งอิทธิพลก็ปกคลุมจิตใจของเขาด้วยความรู้สึกสิ้นหวังและหมดศรัทธาอย่างถึงที่สุด เวลาล่วงเลยผ่านไปสองปีตั้งแต่ที่เขาถูกจับตัว แต่สำหรับคอร์นีเลียส การทรมานนั้นกินเวลานานหลายร้อยปีแล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

แต่แม้ขณะที่จิตใจต่อต้านเขาและร่างกายของเขาจวนเข้าใกล้ความตายเต็มที ความมุ่งมั่นของคอร์นีเลียสยังคงกล้าแกร่งและไม่เอนอ่อนเสมือนเหล็ก แม้อายุมากแล้ว แต่เขาก็ยังรักษาสติให้คงอยู่และไม่เคยเปิดเผยความลับในการค้นคว้าของเขาเลย เขาทำได้ยังไงกัน เขาได้ค้นพบวิธีต้านทานเวทมนตร์แห่งความมืด และรู้วิธีสลายให้มันหายไปด้วยซ้ำ เหล่านักเวทแห่งความมืดได้มอบกุญแจไขความลึกลับให้คอร์นีเลียสโดยไม่รู้ตัว ด้วยเหตุนี้ การทรมานจึงกลายเป็นเหมือนการฝึกฝนสำหรับนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นผู้ที่ไขความลึกลับของศาสตร์มืดได้ในท้ายที่สุดและเริ่มพัฒนาภูมิคุ้มกันให้แก่ตนเอง คอร์นีเลียสรออย่างอดทนเพื่อฝึกฝนทักษะของเขาให้สมบูรณ์แบบ

นี่ช่างเป็นภาพที่น่าชมยิ่งนัก เมื่อในที่สุด วิตต์ก็ก้าวลงจากแท่นที่เขาถูกจับกุมไว้อย่างใจเย็นด้วยท่าทางที่สง่างามและมั่นใจอันไร้ที่ติ ทำลายโซ่ตรวนของเขาราวกับว่ามันทำจากแก้วที่เปราะบาง พ่อมดที่อยู่รอบตัวเขาเริ่มออกท่าทางตะลีตะลานและท่องคาถาที่ทรงพลังที่สุดอย่างสิ้นหวัง ทว่าทุกอย่างก็ไร้ผล พลังที่คอร์นีเลียสเพิ่งได้มานั้นทำให้พวกเขาเป็นอันตรายพอๆ กับลูกสุนัขที่เห่าช้าง แม้กระทั่งครากก์ผู้ยิ่งใหญ่ก็อยู่ได้ไม่ถึงนาที เมื่อเขาถูกก้อนหินขนาดมหึมาที่คอร์นีเลียสปาใส่ในคราวเดียว เขาก็ตายทันใด เหล่าผู้รับใช้แห่งความมืดทำได้เพียงมองดูอย่างสิ้นหวังเมื่ออดีตนักโทษของพวกเขา นักวิทยาศาสตร์ผู้โด่งดัง คอร์นีเลียส วิตต์เดินอย่างอิสระเสรีไปยังดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น โดยมีโล่พลังงานคอยปกป้องเขาอย่างปลอดภัย

ขณะเผยรอยยิ้มเล็กๆ ที่ริมฝีปาก นักปราชญ์วัยชราก็เปิดหน้าต่างและกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขา ปล่อยให้เสียงอันไพเราะของนกเด้าดินกังวานทั่วห้องอ่านหนังสือของห้องสมุดสตรองฟอร์ด เขาจุ่มปากกาลงในขวดหมึกและทำงานต่อ จารึกความรอบรู้ของเขาไว้ในหนังสือเล่มใหญ่ การค้นพบของเขาในด้านเวทมนตร์ต่อต้านความมืดได้ช่วยโดมิเนียนในการต่อกรกับความชั่วร้ายจนถึงทุกวันนี้... ทว่างานของคอร์นีเลียสยังห่างไกลคำว่าความสมบูรณ์แบบนัก