โการปรากฏตัวในวุฒิสภาของเอลฟ์สามัญได้สร้างความโกรธเคืองในหมู่ผู้อาวุโสไม่ว่าเขาจะเลือดบริสุทธิ์หรือไม่ก็ตาม เสียงกระซิบของความไม่พอใจแผ่กระจายออกไปทั่วห้องขนาดใหญ่และพวกเขาทำหน้าเหยเกแสดงความรังเกียจ ขณะไคผู้มีร่างสูงโปร่งเดินผ่านประตูโค้งโบราณ หลายเดือนต่อมา การปรากฏตัวของเขาก่อให้เกิดความกระวนกระวายอย่างต่อเนื่อง ดั่งระลอกคลื่นที่แผ่ออกไปสู่เขตน้ำนิ่งของวุฒิสภา พลังอันสดใหม่ของเขาทำให้กิจประจำวันอันไร้ประสิทธิภาพเป็นปกติของพวกเขาปั่นป่วน

แม้ว่าเหล่าผู้อาวุโสจะเหยียดหยาม แต่เอลฟ์ผู้กล้าหาญก็ไม่ได้เศร้าใจและพยายามเข้าไปมีส่วนร่วมในวิถีชีวิตของริเวอร์ซาร์วันแล้ววันเล่า เขาค่อนข้างประสบความสำเร็จในสิ่งที่พยายามทำซึ่งตรงกันข้ามกับที่ทุกคนคาดไว้ แถมมีการพูดถึงอีกว่านอกเหนือจากงานเพื่อประโยชน์ของสังคมแล้ว เขายังฝึกฝนเวทมนตร์อย่างกระตือรือร้นในยามว่างด้วย สิ่งที่ไคสนใจไม่ได้หยุดอยู่แค่เวทมนตร์ของเหล่าเอลฟ์เท่านั้น เขายังขุดค้นซากปรักหักพังของเมืองออร์ซิชแห่งแซนตาร์ ติดต่อพูดคุยกับมหาวิทยาลัยสตรองฟอร์ด และรู้จักมักจี่กับปราชญ์แห่งโอเอซิสอัดจาลาร์ด้วย เพื่อนคนสำคัญของเขาในการค้นคว้านี้คือ เธีย ผู้ปกป้องแห่งป่าศักดิ์สิทธิ์

กิจวัตรดำเนินเช่นนั้นผ่านไปสามปี จนกระทั่งถึงวันแห่งโชคชะตาเมื่อฝูงศัตรูแห่งความมืดมายังโดมิเนียนกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่ง และนักเวททุกคนก็ไร้พละกำลังต่อกรกับเวทมนตร์แห่งความมืด เวทมนตร์ใหม่และอันตรายอย่างยิ่งยวดแพร่กระจายไปทั่วทั้งดินแดนราวกับมะเร็ง เช้าวันหนึ่ง มีข่าวแพร่สะพัดว่าอยู่ดีๆ ไคก็ออกจากอาณาจักร โดยแจ้งให้เธียรู้ไว้ว่าเขากำลังจะไปศึกษาเวทมนตร์ใหม่แห่งความมืด วุฒิสภารีบประกาศว่าเขาเป็นคนทรยศโดยเร็วที่สุด และสั่งห้ามไม่ให้เขากลับมาอีกเป็นอันขาด โดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวว่าเขาอาจจะไปโดยคำนึงถึงผลประโยชน์สูงสุดของโดมิเนียนเป็นหลักก็ได้... ในริเวอร์ซาร์ เรื่องที่คนทั้งเมืองพูดถึงมีเพียงเรื่องที่เด็กน้อยอย่างไคไม่มีความเคารพวัฒนธรรมของเอลฟ์เลย และประเพณีเวทมนตร์โบราณได้ถูกบิดเบือนไปอย่างไรบ้าง

หกเดือนต่อมา นักเวทมือเติบกลับมาเคาะประตูเมืองแล้วก็ได้พบกับความเงียบอันแสนเย็นชา ไคใช้หมัดทุบประตูและร้องตะโกนสุดกำลังว่ามีศัตรูอยู่แถวนี้ ตนรู้วิธีเอาชนะพวกมันแล้ว เขาได้เรียนรู้ที่จะต่อสู้กับเวทมนตร์แห่งความมืด และร้องตะโกนว่าพวกเขาจำเป็นต้องร่วมมือกัน... แต่วุฒิสภาก็เพียงแค่วางกำลังพลธนูบนกำแพงเมือง พร้อมกับสั่งให้ฆ่าคนทรยศหากเขาพยายามที่จะใช้เวทมนตร์

จากนั้น ฝูงศัตรูแห่งความมืดก็ปรากฏตัวออกมาจากป่า มุ่งหน้าสู่เมืองหลวงของเอลฟ์ มีคนหนึ่งยืนขวางทางพวกเขาอยู่ ซึ่งก็คือไค นักเวทเริ่มร่ายคาถาเพื่อขับไล่ผู้โจมตีและถูกลูกธนูของพลธนูยิงใส่ทันใด หากไม่ใช่เพราะลำแสงแห่งการรักษาของเธียที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวอยู่บนกำแพงเมือง ทุกอย่างคงจบสิ้นไปแล้ว ลูกระเบิดของไคเผาศัตรูหลายกลุ่มจนเป็นเถ้าถ่านและทำให้ฝูงศัตรูถอยห่างออกไป แต่แล้วเมื่อพลังของเธียถูกผลาญจนหมดสิ้นไปกับคาถาช่วยชีวิตนั้น ร่างกายที่เปราะบางของเธอก็ทรุดตัวลงและตกลงมาจากกำแพงด้านบน

ไควิ่งกลับไปรับเธอไว้ได้อย่างง่ายดาย แล้วหันมองขวับไปยังเมืองซึ่งทำให้เหล่าผู้อาวุโสรู้สึกตัวอย่างเจ็บแปลบและละอายใจกับแนวความคิดของพวกเขา ขณะนั้นเอง พวกเขาจึงตระหนักได้ว่าสิ่งที่ทำให้ไคหันมาใช้เวทมนตร์แห่งความมืดนั้นไม่ใช่ความทะเยอทะยานอันละโมบ แต่คือความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะช่วยผู้คนของเขาต่างหาก

หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้น ไคและเธียไม่เคยหวนกลับไปที่ริเวอร์ซาร์อีกเลย และเพียงไม่กี่ปีต่อมาพวกเขาก็สามารถปล่อยวางความคับข้องใจในอดีตได้ในท้ายที่สุด ตอนนี้ทั้งสองได้เลือกวิถีแห่งเหล่าผู้พิทักษ์ และใช้พลังของพวกเขาเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมต่อไป!