มันร้อนจนแทบทนไม่ไหว รูฟัสค่อยๆ ลืมตาที่บวมเป่งขึ้นช้าๆ พร้อมกับเสียงโอดครวญที่ดังออกมาจากลำคอ เขาจำได้ว่าตัวเองตกลงไปในบ่อของเสียระหว่างกลับบ้านหลังร่ำสุราจนเมามายเมื่อคืนนี้ กลิ่นสุดเลวร้ายภายในบ่อของเสียซึ่งเขาสูดดมเมื่อคืนก่อนนั้นแรงเสียจนแสบจมูก “โคตรจะเหม็นเลย!” เขาครางออกมาอีกครั้ง พร้อมกับเกาพุงบวมเป่งที่กักเก็บสุราไว้นานนับปี ก่อนจะพลิกตัวไปอีกด้านเพื่อพยายามเข้าสู่นิทราฝันให้ได้อีกครั้ง แต่เวลาล่วงเลยไปเขากลับไม่สามารถนอนหลับต่อไปได้อีก และรูฟัสก็ยอมรับว่าตอนนี้เขาตื่นเต็มที่แล้ว เขายื่นมือไปใต้โซฟาเพื่อควานหาขวดสุราที่ดื่มหมดไปครึ่งหนึ่ง เขารู้ดีว่ามันอยู่ตรงนั้นอย่างแน่นอน และยกดื่มรวดเดียวจนหมด ดวงอาทิตย์ทำหน้าที่แผดเผาทุกสรรพสิ่งตามที่มันถนัดอย่างเต็มที่ แม้แต่เจ้านกน้อยสุดแคล่วคล่องว่องไวที่รูฟัสชอบเฝ้ามองยามว่างยังต้องยอมแพ้ขอหลบเข้าร่มเงาเพื่อหลีกลี้หนีรังสีสุดร้อนแรงในวันนี้

“น่าเบื่ออออ...” รูฟัสคิด ก่อนจะคว้าสุราขวดที่สองออกมา “ไปหาอะไรกินดีมั้ยนะ”

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจได้ว่านี่น่าจะเป็นไอเดียที่ดีสำหรับเช้านี้ ตัดสินใจได้ดังนั้นแล้ว เขาก็ลุกขึ้น ดึงกางเกงโทรมๆ ให้เข้าที่ แล้วจึงพยายามค้นหาอะไรมายัดใส่กระเพาะ สถานที่แรกที่เขาเลือกออกค้นหาอาหารคือครัวภายในบ้านของตัวเอง ด้วยความที่ยังมึนๆ จากค่ำคืนอันสุดเหวี่ยง เมื่อเข้ามาในครัวเขาก็พบกับสิ่งที่ชวนให้งงงวยปรากฏขึ้นต่อหน้า เพราะโต๊ะอาหารภายในครัวซึ่งเขาคาดหวังว่าคงมีเศษขนมปังหืนๆ เหม็นขึ้นราเหลือไว้กินบ้าง กลับปรากฎว่ามีอาหารรสโอชาหลากหลายชนิด เนื้อชั้นเลิศ ผลไม้สายพันธุ์แปลกจากทั่วทุกมุมโลกวางเรียงรายอัดแน่นอยู่เต็มโต๊ะ โดยอาหารทุกจานต่างมีหน้าตาน่ารับประทานชวนให้น้ำลายสอได้เป็นอย่างดี รูฟัสที่กำลังงงถึงขีดสุดได้แต่เกาหัวแกร่กๆ และครุ่นคิดว่า นี่ฉันหลอนไปแล้วหรือเนี่ย ฉันกำลังจะบ้าไปแล้วจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย แต่เสียงท้องร้องดังสนั่นก็ทำให้ทุกคำถามสลายหายไป เขานั่งลงแล้วเริ่มสวาปามทุกอย่างที่ขวางหน้า

“อรุณสวัสดิ์!” จู่ๆ เสียงสุดสดใสกระปี้กระเปร่าก็ดังขึ้น ทันใดนั้นเองก็มีเงาร่างหนึ่งแทรกตัวออกมาจากรอยแตกรอยหนึ่งจากฝั่งไกลสุดของห้อง เมื่อแทรกตัวออกมาได้มันก็กระโจนขึ้นมาบนโต๊ะ โดยปรากฏตัวในรูปร่างของหนุ่มน้อยร่างกายเพรียวบาง “ยินดีจริงๆ ขอรับที่ได้เจอท่านรูฟัส ข้าชื่อราคาชิเป็นวาณิชค้าวิญญาณ” ดวงตาเป็นประกายของชายแปลกหน้าค่อยๆ หรี่ลงอย่างเจ้าเล่ห์ขณะจับจ้องไปที่ชายเจ้าเนื้อด้วยสายตาอันหิวกระหาย

“จะจะเจ้า... อะไรกัน... เจ้าเป็นใครน่ะ เข้ามาในบ้านข้าได้ยังไง” รูฟัสสำลักอาหารที่อัดแน่นอยู่เต็มปาก จนต้องควานหาขวดน้ำใกล้มือเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องตายเพราะอาหารติดคอไปเสียก่อน “แล้วเจ้าต้องการอะไรจากข้า”

“ข้ามาเพื่อเสนอข้อตกลงที่ดีที่สุดในชีวิตของท่านน่ะ ท่านรูฟัส ไม่ว่าท่านประสงค์สิ่งใด ท่านก็จะได้ตามที่ต้องการ ส่วนสิ่งที่ข้าต้องการเป็นของตอบแทนน่ะหรือ ก็แค่เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น มันเป็นสิ่งที่ท่านไม่คิดจะใช้ เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดว่ามันไม่จำเป็นกับตัวท่าน ต่อให้มันหายไปท่านก็คงไม่รู้ตัวหรอก...”

“ออกไปนะ ไอ้ปีศาจ!” รูฟัสคำรามลั่น พยายามทำตัวเองให้น่าเกรงขามมากที่สุดพร้อมกับสะบัดหัวไปทางประตู

“ฟังนะพวก ข้าเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่คิดว่าวิญญาณของแกมีค่า เป็นคนเดียวที่พร้อมแลกอะไรกับวิญญาณเน่าๆ ของแก ไม่มีใครเห็นค่าวิญญาณของแกหรอกนะรูฟัส ไม่เข้าใจอีกหรือไง ไม่เอาหน่า คิดดูให้ดีๆ หน่อยซิ ข้อเสนอดีๆ แบบนี้ไม่ได้มีกันทุกวันนะ”

“ที่หมอนี่พูดมาก็มีเหตุผลนะ” รูฟัสครุ่นคิด “แต่ไอ้งั่งนี่ไม่รู้ซะแล้วว่ามาเคาะประตูบ้านใครเข้า” ฉับพลันใบหน้าที่ร่าเริงอยู่เสมอของรูฟัสก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นขึงขังจริงจังพร้อมพูดคุยธุรกิจขึ้นมาซะเฉยๆ “ก็ได้ งั้นมาเริ่มกันเลย! ฉันมีเงื่อนไขข้อเดียวเลย”

“โอ้โห มีเงื่อนไขด้วย เอาจริงเหรอเนี่ย! งั้นก็ว่ามา!” เจ้าปีศาจเยาะเย้ย

“เจ้าต้องดวลสุรากับข้า และต้องดื่มให้ชนะข้าด้วย” รูฟัสกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่มั่นคง “ถ้าเจ้าชนะ ก็เอาวิญญาณข้าไป ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าต้องมาเป็นทาสรับใช้ข้า พลังของเจ้าน่าจะมีประโยชน์ไม่น้อย และข้าก็อยากหาเพื่อนดื่มเหล้าซะด้วยซิ”

ราคาชิพยายามระงับเสียงดีใจเอาไว้ และยังต้องพยายามหยุดยั้งตัวเองไม่ให้ลุกขึ้นเต้นด้วยความยินดี จะไม่ให้ดีใจได้ยังไง ก็ไม่ใช่ทุกวันที่เขาจะจัดการกับเหยื่อได้ง่ายดายเช่นนี้! รูฟัสเดินลงไปที่ชั้นใต้ดินเพื่อเสาะหาเสบียงสำหรับการดวลสุรา จากนั้นการแข่งขันก็เริ่มต้น

ราตรีกำลังล่วงเลยไปในขณะที่รูฟัสที่ยังคงมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน เขาพยายามปลุกเจ้าปีศาจที่เมาจนคอพับให้ฟื้นคืนสติอีกครั้ง ราคาชิกวาดสายตาที่พร่ามัวไปรอบตัว พยายามค้นหาคำตอบอย่างหนักหน่วงว่าตัวเองอยู่ที่ใดไปพร้อมๆ กับสะกดความอยากอาเจียนรุนแรงที่ใกล้จะเกิดขึ้น เหนือร่างของเขาปรากฏเป็นรอยยิ้มอันน่าสะอิดสะเอียนของคู่แข่งขันร่างอ้วนที่กำลังชื่นบานเพราะได้รับชัยชนะ

“ปีศาจรักษาสัจจะเสมอ ใช่มั้ยพวก” ผู้ชนะระเบิดเสียงหัวเราะออกมากอย่างพึงพอใจ “เฮ้ย ข้านึกออกแล้ว เจ้าเข้าไปอยู่ในโล่นี่ซะ ไว้ข้าอยากเรียกใช้เมื่อไรเจ้าค่อยออกมาแล้วกัน โอเคมั้ย”

รูฟัสไปหยิบโล่โบราณชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นของตกทอดจากบรรพบุรุษของเขาขึ้นมา แล้วลากมันขึ้นไปหาเจ้าปีศาจที่แทบจะไม่มีสติหลงเหลืออยู่ ราคาชิทอดถอนใจ ยอมรับชะตากรรม ก่อนจะเปลี่ยนร่างเป็นเงาอีกครั้ง และเข้าไปอยู่ภายในโล่อย่างว่าง่าย แล้วเขาก็อาศัยอยู่ในโล่นั่นจนถึงยามค่ำคืน คร่ำครวญถึงโชคชะตาที่ต้องมาเจอกับปีศาจสุราคอทองแดงเช่นนี้ จนเมื่อรูฟัสต้องการเพื่อนดื่มอีกครั้ง จึงเรียกเจ้าปีศาจออกมา “โอ้ เจ้าปีศาจจจจ! ถึงเวลาดื่มแล้วนะ มาดื่มกันหน่อยดีมั้ย”

ทั้งสองใช้เวลาดื่มสุราและแบ่งปันเรื่องราวต่างๆ ร่วมกันทั้งคืน กลายเป็นว่ารูฟัสนั้นเป็นนักสนทนาชั้นเลิศ แถมตัวเจ้าปีศาจเองก็ไม่เคยมีเพื่อนมาก่อน สายสัมพันธ์ของทั้งสองจึงเริ่มก่อตัวขึ้น

จากนั้นมาทั้งคู่จึงกลายเป็นเพื่อนซี้กันในที่สุด หลังจากที่เรื่องราวของขี้เมาผู้กล้าหาญ กับโล่มนตรากลายเป็นกระแสที่ทุกคนพูดถึง ทำให้เหล่าผู้พิทักษ์ได้เชิญชวนรูฟัสและราคาชิให้เข้ามาเป็นพรรคพวก ซึ่งเป็นอีกครั้งที่เรื่องราวของเจ้าปีศาจกลับพลิกตาลปัตร เพราะแทนที่มันจะทำเรื่องชั่วร้ายแต่ดันกลับกลายเป็นฝ่ายธรรมะซะอย่างงั้น เรื่องราวมันก็ตลกดีนะ ว่ามั้ย