ใครก็ตามที่เคยไปเยี่ยมเยียนดินแดนแห่งภูเขาไฟย่อมต้องรู้สึกว้าวกับทิวทัศน์ของภูมิภาคแห่งนี้ที่เหมือนกับก้าวเท้าเข้าไปในดาวเคราะห์ดวงอื่นที่ไม่ใช่โลกอย่างแน่นอน ไอน้ำที่พวยพุ่งออกมาจากน้ำพุร้อนมากมายหลายบ่อส่องแสงเป็นประกายยามอาทิตย์ตก ขณะที่กระแสลาวาที่เดือดพล่านค่อยๆ แข็งตัวเป็นหินที่มีรูปร่างบิดเบี้ยวราวกับหลุดมาจากนอกโลก แต่ปัญหาอย่างเดียวของพื้นที่แถบนี้คือ มันแทบจะไม่มีอะไรให้กินได้เลยแม้แต่อย่างเดียว! อย่าไปเชื่อที่เค้าว่ากันว่ามังกรลาวาไม่จำเป็นต้องกินอาหาร เพราะชับบ้าคือตัวอย่างแบบตัวเป็นๆ ที่สามารถแย้งคำกล่าวนี้ได้

เพราะเขานั้นคือนักกินตัวพ่อที่ให้ค่ากับมื้อเย็นแสนอร่อยและการนอนหลับสนิทเหนือสิ่งอื่นใด แต่เมื่อหลายปีก่อน การนอนหลับกลับกลายเป็นความสุขเพียงอย่างเดียวของเขา เพราะในดินแดนภูเขาไฟอันรกร้างแห่งนี้ไม่มีของอร่อยให้เค้ากินเลยแม้แต่น้อย จึงไม่มีสิ่งใดสามารถสร้างความลำบากใจให้กับวิญญาณของผู้ที่จะกลายเป็นจอมตะกละในอนาคตได้ ในแต่ละวันเขาจะนอนเปื่อยอยู่ตรงเนินภูเขาไฟร้อนๆ โดยอาจจะพ่นก้อนหินขึ้นฟ้าเพื่อแก้เบื่อบ้างเป็นบางครั้ง

จนเช้าวันหนึ่ง เขาตื่นขึ้นโดยได้กลิ่นบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย เขายื่นจมูกสูดดมกลิ่นที่ลอยมากับอากาศอย่างกระตือรือร้น แถมยังเผลอน้ำลายไหลออกมาจากปากที่มีฟันแหลมคมโดยไม่รู้ตัว จากนั้นชับบ้าจึงพุ่งกระโจนออกจากรังหินที่พักอาศัยเพื่อออกตามหาต้นตอของกลิ่นอันหอมหวนอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าเขาก็มาโผล่ที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ซึ่งเขาพบกับดรุณีนางหนึ่งกำลังเคี่ยวสตูอยู่ในครัว งดงามเสียจริง! สตูหม้อนี้ เจ้าชับบ้าที่ตื่นตะลึงกับกลิ่นหอมชวนน้ำลายสอจึงพุ่งตัวไปเบื้องหน้าโดยไม่ทันระวังตัว จนเผลอชนเครื่องใช้ในครัวเรือนตกลงจากโต๊ะ แถมยังทำให้เจ้าของบ้านตกใจจนขวัญผวาอีกด้วย

เจ้ามังกรค่อยๆ เข้าหาเป้าหมายอย่างเชื่องช้า ขณะที่เด็กสาวที่หน้าซีดเป็นไก่ต้มก็พยายามถอยหนีจากแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เธอนั้นไม่รู้เลยว่าชับบ้าไม่ได้มีเจตนาจะทำอันตรายเธอเลยแม้แต่น้อย ทว่าทันใดนั้นกลับมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นนอกหน้าต่าง ตามด้วยเสียงคำรามดังลั่นและควันไฟที่ลอยไปทั่ว เหล่าออร์คนักปล้นสะดมจากที่ราบฮาร์ดันบุกเข้ามาที่หมู่บ้านเพื่อจับชาวบ้านไปเป็นทาส! แต่เจ้าชับบ้านั้นในจิตใจมุ่งหมายไปที่สิ่งเดียวเท่านั้น จนเผลอตีความการโจมตีของพวกออร์คผิดไปเล็กน้อย มันคิดว่าเจ้าสัตว์ร้ายกระหายเลือดพวกนี้จะมาแย่งสตูของมัน!

คงต้องนองเลือดกันหน่อยแล้ว! เหล่าศัตรูหนังเขียวต่างไหม้เกรียมเป็นตอตะโกด้วยน้ำมือของเจ้ามังกรขี้หวงไปซะแล้ว เมื่อฝุ่นควันแห่งการต่อสู้จางลง ชับบ้าก็ถอนหายใจโล่งอกเพราะสตูของเขาปลอดภัยแล้ว ชาวบ้านทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น มีเพียงแม่ครัวสาวเพียงคนเดียวที่พอจะจับสถานการณ์ได้ เธอจึงยกหม้อลงจากเตา แล้วส่งให้กับมังกรยักษ์ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ชับบ้าก็ได้กลายเป็นผู้พิทักษ์ประจำหมู่บ้านโดยมีรางวัลตอบแทนเป็นอาหารอร่อยๆ ให้กินจนอิ่มหนำสำราญ

แต่คุณคงจะสงสัยล่ะซิ ว่าชับบ้ามาเกี่ยวอะไรกับเหล่าผู้พิทักษ์ ก็คุณคงรู้ใช่มั้ยว่าพวกเขาน่ะเดินทางกันบ่อย ดังนั้นการเดินทางจึงเป็นโอกาสได้ลิ้มรสอาหารจากทั่วทุกพื้นที่ของโดมิเนียนยังไงล่ะ เล่ามาขนาดนี้แล้ว คุณก็ลองคิดบทสรุปเอาเองดูแล้วกันนะ!