โอเอซิสอัดจาลาร์คือไข่มุกแห่งทรายตะวันออก มีหอคอยยอดแหลมอันงดงามตระหง่านสู่ท้องฟ้าสดใส ดึงดูดพ่อค้า ช่างฝีมือ และนักปราชญ์หน้าใหม่จากทั่วประเทศมาโดยตลอด แต่พ่อมดฟาร์รุกห์ผู้ยิ่งใหญ่นี่แหละที่ทำให้สถานที่แห่งนี้เป็นที่เลื่องชื่อลือชา เรื่องราวปาฏิหาริย์ของเขาเป็นที่รู้จักไปทั่วโดมิเนียน และบุคลิกภาพอันสง่าและสติปัญญาล้ำลึกของเขาทำให้ทุกคนต่างยกย่องชมเชย

พ่อมดมีลูกชายคนหนึ่งชื่ออิชมาเอล และเขาทำทุกสิ่งเพื่อให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด ทั้งเสื้อผ้าหรูหรา อาหารเลิศรส และการศึกษาที่ดีที่สุด แม้จะมีพ่อผู้เปี่ยมอิทธิพลและเป็นที่นับถืออย่างมาก แต่อิชมาเอลก็ไม่ปล่อยให้สิ่งนี้มาทำให้เขาถือตัว เขาเติบโตขึ้นมาเป็นเด็กนอบน้อมถ่อมตน มีกิริยามารยาทดี และฉลาดอย่างแท้จริง ส่วนความสามารถด้านเวทมนตร์ที่ฟาร์รุกห์ฝึกสอนให้เขามากับมืออย่างช่ำชอง ถ้าอิชมาเอลมีสิ่งนี้ไม่เหนือกว่า อย่างน้อยก็ควรมีให้ได้เท่าความสามารถอันเลิศล้ำของพ่อ

หลายปีผ่านไป จนกระทั่งวันหนึ่งที่แสนสุข ก็ถึงเวลาที่อิชมาเอลต้องออกจากบ้านและเริ่มต้นชีวิตของการเป็นผู้ใหญ่แล้ว ซึ่งเป็นวันเกิดครบรอบสิบหกปีของเขานั่นเอง! เจ้าของวันเกิดได้รับจดหมายแสดงความยินดีจากพ่อและคำขอให้มาที่ห้องโถงแดงชาด อิชมาเอลที่แต่งตัวให้ดูดีที่สุดวิ่งไปยังห้องโถงอย่างร่าเริง เขาอยากเห็นของขวัญที่พ่อจะให้ในคราวนี้จะแย่แล้ว เมื่อปีก่อนพ่อได้มอบกริชให้เขา ซึ่งเด็กชายคอยพกติดตัวไว้ในปลอกหนังที่ติดกับเข็มขัดไปด้วยทุกแห่งหน และแล้วก็มาถึงยังหน้าห้องโถงที่เขาถูกห้ามไม่ให้เข้าไปโดยเด็ดขาดจนกระทั่งวันนี้ เด็กชายผลักเปิดประตูบานยักษ์แล้วก้าวเข้าไปข้างใน

พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษ อิชมาเอลสังเกตว่าวันนี้ในน้ำเสียงและกิริยาท่าทางของพ่อดูเหมือนมีความวางท่าอะไรบางอย่างโดยใช่เหตุ ฟาร์รุกห์ขอลูกชายให้นั่งบนบัลลังก์หินแข็งๆ ที่ใจกลางห้องดำมืด จากนั้นเดินไปที่โลงศพโบราณที่วางอยู่บนแท่น พ่อมดเปิดโลงดังกล่าวออกแล้วเอื้อมเข้าไปข้างใน “อยากรู้จังว่าพ่อเตรียมเซอร์ไพรส์อะไรไว้” อิชมาเอลคิดพลางสังเกตดูลวดลายหยาบๆ ที่แกะสลักไว้บนที่วางแขนบัลลังก์หิน “อาจจะเป็นของขวัญที่ดีที่สุดที่ข้าเคยได้มาเลยก็ได้!”

ทันใดนั้น อิชมาเอลก็ตระหนักได้ว่าตนเองไม่สามารถขยับมือได้ เหมือนว่าถูกรั้งไว้กับบัลลังก์ด้วยกำลังบางอย่าง ตอนนี้ร่างกายส่วนอื่นๆ ของเขาก็ถูกยึดให้อยู่กับที่เช่นกัน และเด็กชายทำได้เพียงแค่มองไปรอบๆ ด้วยความสับสน นี่มันเกิดอะไรขึ้น จากนั้นก็เงยหน้าและเห็นพ่อยืนอยู่เหนือเขา ซึ้งกำลังยกแขนขึ้นพร้อมดาบยาวสำหรับบูชายัญในมือ

“พ่อจะทำอะไรน่ะ!” อิชมาเอลตะโกน

“เจ้าจะเป็นเครื่องสังเวยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้า เหล่าทวยเทพแห่งความมืดจะซาบซึ้งกับของถวายนี้และมอบพลังอันมหาศาลแก่ข้าเป็นการตอบแทน! บัดนี้ ทุกสิ่งที่ข้าอุทิศแก่เจ้าตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็จะประสบผลสำเร็จเสียที! ข้าจะก้าวข้ามชีวิตมรรตัยนี้และกลายเป็นพ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา!”

ด้วยคำพูดเหล่านี้และความวิกลจริตที่บ้าคลั่งในดวงตาของเขา ฟาร์รุกห์ก็เหวี่ยงกริชลงพร้อมกับพลังแสนชั่วร้าย แต่แทนที่จะเป็นเสียงกรีดร้องบูชายัญ เสียงแกร๊งอันว่างเปล่ากลับดังก้องไปทั่วห้องโถงขณะที่ดาบกระทบกับหิน บัลลังก์นั้นว่างเปล่าและอิชมาเอลยืนอยู่ข้างหลังพ่อมด ผู้เป็นพ่อหันตัวกลับโดยพลันและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีอีกครั้ง แต่เมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาของลูกชาย เขาก็ลังเลชั่วขณะ เห็นเพียงแต่ความปรารถนาอันแรงกล้าที่อยากมีชีวิตอยู่ ก่อนที่เขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พ่อมดเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ก็นอนจมกองเลือดของตนเองไปแล้ว พร้อมทั้งหอบหายใจเฮือกสุดท้าย

การฝึกฝนของฟาร์รุกห์นั้นสมบูรณ์แบบมากเสียจนลูกชายมีด้านความเชี่ยวชาญด้านเวทมนตร์เหนือกว่าเขา แต่อิชมาเอลไม่ได้หลุดพ้นจากผลของการฆาตกรรมพ่อของเขาเอง นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา ความมืดของพ่อมดระดับปรมาจารย์ก็เข้ามาสิงสู่อยู่ในตัวของชายหนุ่ม ส่งผลให้เขามีพลังอันน่าเหลือเชื่อ แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามเข้าครอบครองจิตวิญญาณของเขาตลอดเวลา เขาต้องรับมือกับสงครามขัดแย้งภายในที่ไม่มีวันสิ้นสุด และต่อสู้เพื่อคอยควบคุมพลังภายในตัวเขา ด้วยการพยายามที่จะหาความสงบสุขและการรักษา รวมทั้งเอาชนะความบอบช้ำในจิตใจจากการถูกผู้เป็นพ่อหักหลัง อิชมาเอลจึงตัดสินใจอุทิศตนเพื่อรับใช้ความดี