เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเรื่องของนักเวทผู้ยิ่งใหญ่ นามว่าจอร์เกน ทว่า เรื่องนี้เริ่มจากใครคนหนึ่งที่แตกต่างไปโดยสิ้นเชิง...

ลาร์สเป็นความภาคภูมิใจและเป็นที่ชื่นชอบของชาวทางตอนเหนือของฮอร์นาร์มาโดยตลอด ในฐานะลูกชายคนโตของครอบครัวอันโด่งดัง เขามักจะได้รับเกียรติยศและการเอาใจใส่มากมายเหลือล้น เมื่อพ่อแม่ของลาร์สกับจอร์เกนถูกโจรฆาตกรรมขณะเดินทางและ คริสต้า น้องสาวของพวกเขาหายตัวไป ชาวฮอร์นาร์ก็ประกาศให้ลาร์สเป็นผู้นำของพวกเขา หลายปีหลังจากนั้น จอร์เกนก็รู้สึกว่าไม่ได้รับความสนใจเท่าญาติเพียงคนเดียวของเขาที่ยังเหลืออยู่เลย

เมื่อตอนยังเด็ก เขารักและยกย่องลาร์สมาก รวมทั้งพยายามจะทำให้ได้อย่างเขาในทุกๆ เรื่อง กลายเป็นนักเรียนสายเวทมนตร์ศาสตร์ที่ขยันหมั่นเพียร และทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือชาวฮอร์นาร์ตลอด อย่างไรก็ตาม ผู้เป็นพี่ชายมัวแต่หลงใหลได้ปลื้มในชื่อเสียงและเกียรติยศ จนแทบไม่รับรู้ถึงความพยายามของเขาเลย ไม่ว่าความสำเร็จของจอร์เกนจะยิ่งใหญ่เพียงใด เขาก็ไม่เคยได้รับคำชมหรือกำลังใจเลย เกียรติยศทั้งหมดตกเป็นของลาร์สเสมอ หัวใจดวงน้อยของจอร์เกนอัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังและความริษยา “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมข้าจึงทำให้คนเหล่านี้พอใจไม่ได้เลย” เขาถามตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า โดดเดี่ยวอยู่ในพื้นที่อันห่างไกลของป่าอัลเดอร์

“ข้ารู้นะว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ จอร์เกน” อยู่ดีๆ ก็มีเสียงหนึ่งเข้ามาในความคิดของเขา ชายรูปร่างเตี้ยคนหนึ่งก้าวมาสู่พื้นที่โล่งแจ้งของป่า “ข้าก็เป็นผู้ที่ถูกทอดทิ้งเหมือนกัน แต่ข้าเลือกเส้นทางอื่น เส้นทางของผู้ถูกเนรเทศที่บรรลุความยิ่งใหญ่! ข้าเชื่อว่ามันคือเส้นทางที่เราต้องเดินร่วมกัน จอร์เกน เจ้าจะว่าอย่างไร”

“เจ้าพูดว่าผู้ที่ถูกทอดทิ้งเหรอ ผู้ถูกเนรเทศงั้นเหรอ” ความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นทั้งปวงก่อให้เกิดคลื่นแห่งความรวดร้าวในจิตใจของชายหนุ่ม “ไม่ว่าข้าจะทำอะไร ชาวฮอร์นาร์คงไม่มีวันยอมรับข้าเป็นหนึ่งในพวกเขาหรอก! มีแต่ลาร์ส ลาร์ส ลาร์สตลอด!” ด้วยความรู้สึกเหล่านี้ที่ท้วมท้นในตัวเขา จอร์เกนก็ลุกพรวด แล้วเดินตามชายผู้นี้ที่เขาเพิ่งเจอไปอย่างเชื่อฟัง

ปรากฏว่าคนแปลกหน้าผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ชวารักก์ พ่อมดแห่งความมืดผู้ทรงพลัง จอร์เกนซึมซับความรู้ทั้งหมดที่พ่อมดบอกแก่เขาอย่างกระหายใคร่รู้ ชวารักก์ยกย่องเขา เรียกเขาว่าผู้สืบทอดและทายาท ในที่สุดก็ได้รับคำชมและความสนใจจากคนอื่น นี่มันช่างน่าพอใจเสียจริง! ทว่ามีจุดบกพร่องที่น่ารังเกียจจุดหนึ่งในความสัมพันธ์นี้คือ พ่อมดทดลองเวทมนตร์ที่แปลกประหลาดและน่ากลัวกับลูกศิษย์ของเขา ซึ่งทำให้รูปลักษณ์ของชายหนุ่มบิดเบี้ยวผิดปกติจนน่าสยองขวัญ หลังโก่ง ผิวซีดราวกับคนตาย มีเขาแหลมคมสองข้าง... ชวารักก์เชื่อว่าลูกศิษย์ของเขาควรมีรูปลักษณ์เป็นแบบนั้น

การควบคุมพลังชีวิตและพลังงานของมนุษย์คือสิ่งที่นักเวทหนุ่มพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าตนเก่งกาจด้านนี้ที่สุด วันแล้ววันเล่า เขาได้ฝึกฝนกับเหยื่อรายใหม่ๆ ที่ชวารักก์เตรียมหามาให้ ขณะที่จอร์เกนกลืนกินวิญญาณของคนเหล่านี้ พลังของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น “พี่ชายข้าจะประหลาดใจเพียงใดกันเมื่อข้าทำลายโลกใบเล็กๆ ของเขาด้วยเวทมนตร์ที่ไม่อาจต้านทานได้!” เขาแสยะยิ้มด้วยความภาคภูมิใจขณะที่ดูดชีวิตออกจากเหยื่ออีกราย พลังของจอร์เกนเริ่มน่าเกรงขามอย่างแท้จริง ในที่สุดเมื่อการฝึกหัดของเขาใกล้จบลง ชวารักก์ก็กล่าวว่า “ลูกศิษย์ของข้า เจ้าพร้อมที่จะรับความรู้อันศักดิ์สิทธิ์โดยแท้จริงแล้ว แต่ก่อนอื่น เจ้าต้องพิสูจน์ความจงรักภักดีต่อความมืดด้วยการสละสิ่งที่สำคัญที่สุดต่อเจ้าในช่วงชีวิตก่อนหน้านี้ เจ้าต้องฆ่าพี่ชายของตนเอง!” “ได้ตามนั้น!” จอร์เกนกล่าว ปรบมืออย่างกระตือรือร้น ทว่าในวาจาของเขากลับไร้เสียงของความปิติยินดี...

ในที่สุดเมื่อพวกเขาได้พบกัน จอร์เกนแทบจะจำลาร์สไม่ได้ ผู้ซึ่งมีผมที่ขาวโพลนยิ่งกว่าหิมะ และใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยไร้ที่ติ ตอนนี้กลับเสียโฉมไปด้วยริ้วรอยเหี่ยวย่น ดวงตาที่เหนื่อยล้าของหมาป่าจนตรอก หลังตรงราวกับลูกธนู และหมัดที่กำแน่นเหมือนค้อนต่างส่อให้เห็นถึงชีวิตของผู้นำชาวฮอร์นาร์ เสียงของพ่อมดดังก้องอยู่ในหูของจอร์เกน “ฆ่ามัน! ฆ่าลาร์สซะ!” ชวารักก์ตะโกน จอร์เกนยกถ้วยวิเศษขึ้นเหนือหัวของเขา ท่องคาถาอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็ทำลายมันโดยขว้างใส่บุคคลหนึ่ง นั่นคือชวารักก์!

ขณะที่พ่อมดทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดที่จะดับสูญ พี่น้องทั้งสองก็ยอมรับกันและกันอย่างเงียบๆ ความเกลียดชังหรือความริษยาไม่มีอยู่ในดวงตาของพวกเขา จอร์เกนตระหนักได้ว่าลาร์สเปลี่ยนไปแล้ว เขาเริ่มเบื่อหน่ายกับความรักและยกย่องของผู้คน แล้วเขาก็ปรารถนาเพียงสิ่งเดียว คือพาครอบครัวกลับมาด้วยกันอีกครั้ง เขาตามหาน้องชายและน้องสาวมาหลายปีแล้ว เขารู้สึกถึงความเหงาลึกๆ ในใจ แต่ก็ไม่สามารถละทิ้งผู้คนของเขาได้ ขณะเดียวกัน จอร์เกนซึ่งหน้ามืดตามัวเพราะความขุ่นเคือง ได้สยบยอมต่อการล่อใจของนักเวทแห่งความมืดและจมดิ่งลงสู่ส่วนลึกของบาป การเดินทางที่ผ่านมาของพวกเขามีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นมากมาย สูญเสียวิญญาณผู้บริสุทธิ์เป็นจำนวนเหลือล้น...

ด้วยความสำนึกผิด พี่น้องสาบานว่าจะชดใช้ความผิดของพวกเขา ทั้งสองจึงเข้าร่วมกลุ่มผู้พิทักษ์ในตำนานเพื่อปกป้องความสงบสุขของโดมิเนียน